Kirpiklerine takılmış ilkyaz dalını gördüm
Sırtımı ağaca verdim
Susup menekşelerin peşinden koştum
Başını getirip yüreğimin üzerine koydun
Şimdi varsın, birazdan yoksun
Zira gövdemle bir fanusta yaşıyorum
Ne duruyorsun, tak bütün aşkları sırtına da öyle gel!
Karanlığıma, yalnızlığıma saldırmasın boğa
Sensizlik susmuyor, çırpınıyor
Oysa ben o saydam suyun dibindeki pinayı sevdim
Kucakladım, iki kabuğun arasına girdim
O zemli, sıcak yoğunluğa sığındım ve sonsuzluk oldum
11.10.2016 (İstanbul, Fatih) 22:33
Hande OrtayKayıt Tarihi : 12.1.2017 23:41:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!