Yalnızlığım Sana Emanet

Geceye sessizlik bürüdü
Karanlığın çöktüğü an
Terk etti beni gölgem
Yalnızlık sardı dört bir yanımı
Sensiliğin sessiz çığlığı yankılandı kulağım da
Sana sair yazılan tüm mektupları
Ateşe attım
Yokluğundan buz kesmiş yüreğimi
Isıtmak için

Herşey öylece yarım kalmıştı
Şiirler, sözler, ben
Öylece susukunduk
Geceye sessizlik bürümüştü
Ve titrek bir mum ışığın da
Sabaha varacaktım
Kirli sakallarımın yorgumluğun da
Uykusuz gözlerimle
Gecem, sabaha varacaktı

Ve yokluğun bir kat daha artacaktı
Doğan güneşle beraber
Özlemlerim sahipsizdi artık
Eriyip yok olan bir mum gibi
Yol olacaktım belki
Belki de bir başka ben olacaktım
Senin yokluğun da

Gece sessizdi
Karanlık ürpertiyordu beni
Bir zamanlar yalnızlığımı paylaştığım
Ve terk ettiğim
Sigramı çıkartıp titrek mum alevinde yakıyorum
Sensizliği nefes, nefes içime çekiyorum
Ve ölüme
Bir adım daha yaklaştığıma farkediyorum
İçtiğim sigaranın tadın da

Yokluğun sarıyor dört bir yanımı
İsyan etmiyorum artık
Sadece gülüp geçiyorum kaderime
Neylerim
Yazım böyleymiş
Çekilecek çilem varmış
Gölgem bile terk etmiş beni
Sen de git artık
Yalnızlığımı sana emant ettim

Git beni de Bırak git
Terk edip gittiğin sevdam gibi
Beni de bırak git
Yalnızlığımı sana emanet ettim
Gecenin sessizliğin de
Kör bir karanlıkta
Beni de birak git
Çünkü....?
Yalnızlığım sana emanet