Kaybolurken siluetim şehrin varoşlarında,
Ararım kendimi yalnızlığımda.
Yüzümün rengi buğdaydan döner mateme,
Gölgem makbere ye olur bir mezar taşı.
Renkler sıfat değiştirir ruhumda,
Albenisi kaybolur gönlümdeki yaşamın.
Zülfü kimi ayağın koymaz öpem nigârum
Yohdur anun yanında bir kılca i'tibârum
İnsâf hoşdur ey ışk ancak meni zebûn et
Ha böyle mihnet ile geçsün mi rûzigârum
Devamını Oku
Yohdur anun yanında bir kılca i'tibârum
İnsâf hoşdur ey ışk ancak meni zebûn et
Ha böyle mihnet ile geçsün mi rûzigârum
Kendi ıssızlığından sesleniyor şair... Sağanak yağmura tutulmuşçasına yalnızlığımızı hatırlatıyor...
Çok güzeldi şiir.
Gönülden kutlarım..
Saygılarımla..
İyi ki şiirler var, tutunulur bir ucundan yaşama...
Anlamlı şiirinizi kutlarım, emeğinize saygıyla sayın şair...
Listesi kabarır mücrimliğimin.
Takılır boynuma insanım ya…
Her gün bir yafta.
Kimi gün efendisinden kaçmış bir köle.
Kimi gün nefsine zebun olmuş bir beden.
Ne gelir elden.
Boğulurken insan denizinde yalnızlığımda.
Tebrikler , guzel dizeler .
Bu şiir ile ilgili 13 tane yorum bulunmakta