Yalnızlığım..................... Şiiri - ...

Her gece bir başka sarmaya çalışır ışıklar Içinde bulunduğum bu şehri Işıklar mı yeter, asiliğini sarmaya. Voltajı düşük caddelerin, karanlığın kollarında kaybolduğu gibi Dört duvarıma gömdüm yalnızlığımı Yalnızlığım ses geçirmez... Bu şehirde gökyüzünün tek bir yıldızı olmaz. Bir tane düşüverse, göz kırpmadan kalır, kaçmaz. Hangi sapan yeter, kilometlerce uzaklığa, Gökyüzünü yalnız bıraksın diye, vurmak adına... Bu şehirde gökyüzü dört mevsime gebe, Duyguları bulutlu, sancıları hiç bitmez. Güneşi yalan, yağmuru şiddet Yağmuru şiddetle vurduğu gibi Stres yağmuru gibi Üstüme yağdı yalnızlığım... Ne sevmen yürekten oldu, ne gelmen ebedi. Ben her gece bir kez atarım seni içimden. Bastığım yerlerde, adımlarım iğne Kaybolup giderim, gölgelerin arasında Silemedim pas tutmuş yalnızlığımı... Hangi çatı altında hayat var. Kupkuru gürültüler, tırmalar kulaklarımı. Beynimi sulandıran dillerle. Bir milim dışarıya kaymaz yalnızlığım... Bu şehirde insana tek arkadaş kitap. Yüz üstü bırakmaz, sırtından vurmaz. Hangi çatı altında yüksek sadakat var. Sevgiden aşktan yana. Kapattım kapılarımı dış dünyaya Sağırdır odalarım, ses geçirmez. Ağzından emziği alınmış bebek gibi Ağlıyor yalnızlığım Çatlasın...