Yalnızlığı Seviyorum

Yalnızlığı seviyorum. Beni kimsenin anlamasına ihtiyaç duymadan, kendi sessizliğimde kaybolmayı seviyorum. Kalabalıklar arasında duyulmayan sesim, yalnızlıkta kendine bir yankı buluyor. Kendimle kaldığımda yüzleşiyorum en gerçek halimle, maskeler düşüyor, zoraki gülümsemeler kayboluyor.

Yalnızken yüklerim hafifliyor sanki. Kimseye bir şeyleri açıklamak zorunda olmamak, kimseyi memnun etmeye çalışmamak… Sadece kendimle, en doğal halimde olabilmek… Bu huzuru hiçbir şeye değişmem.

Evet, yalnızlığı seviyorum. Çünkü bazen insanın en iyi dostu, kendi sessizliğidir.