ellerim önce birbirine
sonra da eski hallerine
tıpatıp benziyor
saçımın her bir teli
kendinden öncekinin peşinden geliyor
hiç değişmedim / değişen sadece zaman
sanki kopup ayrılmış uzantısından
tenimi gövdemden sıyırıp
bedenimi ikiye yararcasına
dilimden dudağıma ulaşmadan son sancı
daha kaç kere
'bir varmış bir yokmuş' diyecek ki masalcı
en nazik yaşanmışlıklar
kıl payı yakayı sıyırırken usumdan
ve en kıvrak besteler
notayı çıkarırken rotasından
sahi ben miydim
kurtulduğu için sevinen
tekil yalnızlığın pılıpırtısından
sanırım pişmanlık oluyor sersemliğin diğer adı
şimdi ki seslenişim çoğul olanın
kurak ortasından
boşver
umurumda değil
hepsini geri istiyorum
Kayıt Tarihi : 30.6.2008 02:29:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Kutlarım emeğini,güzel bir şiir okuduk ..
Eline yüreğine sağlık..Kimileri ömrü yalnızlığın ayak ucunda mor gölgelerin altında tüketirmiş..
Daima yüreğinde bir fırtına esermiş.. Nice güzel paylaşımlara dost esen kal sevgiyle kal..10-p
tema ve anlatım mükemmel bir ustalıkla bir araya gelmiş...
etkileyici ve duygu yüklü...
saygılarımla kutluyorum...
Eksik kalan taşların adı işte keşke ile başlayan pişmanlık öyküleri olacak .
Ve belki de bu senfoniye derinlerden gelen bir fon ...
Şiirin tadını okuruna (temasının aksine) tat olarak veren bu güzel çalışmanızı kutluyorum sayın Mine Özdemirtaş , saygıyla ...
TÜM YORUMLAR (3)