Yalnızlığa Sarılmak

açılır kucaklar sarmak için
masmavi gökyüzüyle
kamaşır gözler
rüzgar esiyor suratları kamçılıyor
güneş tepede yakıyor ısıttığını zannederek
kucaklar açılıyor sarmak için
ben hiç bu kadar yalnız hissetmemiştim
kendimi neye kucak açtığımı bilmez oldum
sarıldığım ne güneş ne rüzgar
nede masmavi gökyüzüdür
kucağım yalnızlığı sarıyor
sarılan yalnızlık serap gördürüyor
hani çölde açlıktan ve susuzluktan
ölmek üzereyken
kendini havuzun içinde donatılmış
masanın başında görmek gibi