Yalnızlığa İsyan Şiiri - Hafize Hanaylı

Seni görünce dileğimdi Allah'tan,
Seninle ağlayıp senininle gülmek.
Hiç bilmedi yüreğim sevinçlere gülmeyi!
Bilmedi annesini kayıp eden çocuğun telaşlı sevincini

Gülün güzelliğine kandı gözlerim,
Dikeni battı elime, canı yandı yüreğimin.
Toprağım çatladı suya,
Yağmur bulutlarına aldandım,
Bekledim yağacağını boşuboşuna.
Seni beklemem sır değil artık.
Hayallerim başımda uyanık,
Kesildi yeşilimin murada koşan ayakları,
Kara gecelerin koynunda,
Ak umutlarla beklediğim sendin yar sen!
Umudun gözlerinde yaş barınmaz çoğu zaman,
İntizarı kötü tutar yaralı yüreklerin.

Sabrım taşları çatlattı,
Taşlardan sen çıktın daha da katı,
Ne yaptıysam ben bu aşkın uğruna,
Bir türlü sana yaranamadı.

Ben bu acılarla boğuşuyorken,
Hiç acımadı mı yüreğinin kılcalları?
Söz geçiremediğm bu aşkın,
Hayal bekçisiyim şimdilerde.
Ben aşka hangi zaman dokunsam
Yalnızlığın eli kapı zilimde.
İsyanlara çekiyorum artık bayrağı,
Seni yine hayallerime hapsediyorum...
Elveda tek tanem, şimdilik gidiyorum,
Seni yine bana vermeyen;
Rabbim'e emanet ediyorum...