Yalnızlığa Dair Şiiri - Mümin Düzgün

Yalnızlığın koyu gölgesinde,
Rüzgarda titreyen mum ışığı gibiyim.
Üflesen sönecek hayat ışığım.
Direnecek gücüm kalmadı.
Umudum tükendi tükenecek!

Her fırtına koparıp götürdü bir parçamı
Her parçam bilinmeze sürüklenip gitti
Geride kala kala,
Yürek yorgunu zamanlardan
Ufka tutsak hüzün yumağı bakışlarım,
Bir de çocuk merhametinde göz yaşlarım…
Şimdi onlar da kurudu.
Öyle çaresiz,öyle savruk ki duygularım,
Talana uğramış harebeler gibiyim.

Mümin Düzgün