Her sabah penceremi açıyorum,
Yokluğunun en ayaz haline...
Suskunlukla dövüyorum kelimeleri,
Konuşamıyorum ..
Yalnızlık sürüyorum bir dilim ekmeğe,
Demli bir çaya küsüyor, yine şeker...
Beyaz bir hayat gibi,
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta