Yalnızken Şiiri - Mert Yılmaz

Yalnızken susuyorum
Güneş değmeyen odada
Çıt dahi çıkmıyor
Sükutun hüküm sürdüğü odamda
Hiçbir şeyim yok
Issızlıkta boğuluyorum
Sessizlikle ölüyorum

Yalnızken susuyorum
Penceremin kenarında bir çiçek
Adı zambakmış
Zambak da konuşmuyor
Beraber yalnızlığımızla dans ediyor
Sessizlikle ölüyoruz

Yalnızken susuyorum
Yeni bir pikap aldım odaya
Henüz plaklarım yok
Pikap da susuyor
Odada üçümüz de yalnızız
Yalnızlığımıza içiyoruz
Sessizlikle ölüyoruz

Yalnızken susuyorum
Yeni plaklar aldım artık
Ben susuyorum
Zambak susuyor
Pikap çalıyor
Biz ölüyoruz

Yalnız değilim artık
Aramıza güneş de katıldı
Zambağın çiçekleri bizlerle
Pikap her geçen gün şarkı söylüyor
Ben de susmuyorum artık
Ama yine de ölüyorum