Yalnızın Durumları Şiiri - Özdemir Asaf

I.
Her şeyi süpürebilirsin;
Sonbaharı süpüremezsin.
Sen her şeyi süpürebilirsin;
Sonbaharı süpüremezsin.
Yalnızsa
Sürekli bir sonbaharı
Süpürür hep.
Düşünemezsin.

II.
Yanar
Sobasında
Yalnızın
Üşüyen
Bakışları.
Lambasında
Karanlığa donuk
Bir ışık
Titrer
Sönük-sönük.
Penceresi
Dışına kapanmıştır,
Kapısı
İçine örtük.

III.
Yalnız
Bin yıl yasar
Kendini
Bir anada.

IV.
Yalnızn
Nesi var, nesi yoksa
Tümü birdenbiredir.

V.
Yalnız
Bir ordudur
Kendi çölünde
Sonsuz savaşlarında
Hep yenen
Kendi ordusunu.

VI.
Yalnızın
Sakladığı bir şey vardır;
Boyuna yerini değiştirir,
Boyuna onu arara.
Biri bulsa diye.

VII.
Yalnız
Hem bilgesi,
Hem delisidir
Kendi dünyasının.
Ayrıca;
Hem efendisi
Hem kölesidir
Kendisinin
Tadını çıkaramaz
Görecesiz dünyasında
Hiçbirinin

VIII.
Yalnız
Sürekli dinleyendir
Söylenmemiş bir sözü.

IX.
Sözünde durması
Yalnızın yalancılığıdır
Kendisine.
Hep yüzüne vurur utancı.
O yüzden
Gözlerini kaçırır
Gözlerinden.

X.
Yalnızın odasında
İkinci bir yalnızlıktır
Ayna.

XI.
Yalnız
Hep uyanır
İkinci uykusuna.

XII.
Yalnız
Kendi bencinin
sen’idir.

XIII.
Bir sözde saklanmış bir yalanı
Bir gözde okuduğundan
Bakmaz kendi gözlerine bile.

XIV.
Hep susadığında
O
Kendi çölündedir.

XV.
Kendi öyküsünü
Ne anlatabilen
Ne de dinleyebilen.
Kendi türküsünü
Ne yazabilen,
Ne söyleyebilen.

XVI.
Bir zamanlar güldüğünü
Anımsar
da...Yoğurur hüzünün çamurunu
Avuçlarında.

XVII.
Yalnız
Aranan tek görgü tanığıdır
Yargılanmasında
Kendi davasının...
Her duruşması ertelenir
Kavgasının.

XVIII.
Yalnız
Hem kaptanı
Hem de tek yolcusudur
Batmakta olan gemisinin.
Onun için
Ne sonuncu ayrılabilir
Gemisinden,
Ne de ilkin.

XIX.
Yalnızın adı okunduğunda
Okulda ya da yasamda
Kimse
'Burda'
diyemez..
Ama
Yok da..

XX.
Uykunun duvarında başladı...
Önceleri bir toz gölgesi sanki;
Sonra bir yumak yun gibi.
Ama simdi iyice görüyor
Örümceğin ağını
Gün gibi

XXI.
Yalnız
Duymuş olduğunun sağırı,
Görmüş olduğunun koru
Dur
Ölür ölür ölür
Öldürür öldürür öldürür
Duyduklarını unutur,
Duyacaklarını düşünür.

XXII.
Yalnızın adına
Hiç kimse konuşamaz..
O
Kendi kendisinin
Sanığıdır.

XXIII.
Yalnız
Önceden sezer
Sonra olacakları
Paylaşacak biri vardır;
Anlatır anlatır ona
Olanları, olmayacakları.

XXIV.
Her leke
Kendisiyle çıkar.