Yalnızım Şiiri - Cesare Pavese

Yalnızım, yaslanmışım sisin içinde
Bir yoldaki ağacın gövdesine
Ve yüreğimde yalnızca
Senin anın,

Soluk, engin,
Yitmiş soğuk ışıklarda, uzak
Her yerden, ağaçlar arasında.
Ama kimi zaman daha ateşli bir sızı

Titretir yüreğimi,
O zaman eğilirim, kendimi sıkarak,
Neredeyse uzatmak, daha ateşli duymak,
İçimde hapsetmek için

Bu amansız titreyişi.
Senden kalan tek şey,
Bu acısını çekebilme gücü,
Soğuk yalnızlıkta,

Yitik görüntünün,
Sarışın ruhunun,
Hüzünlü ateşin varlığındaki,
Ölen, sonsuza dek ölen benim için.

Tek isteğim yaslanabilmek,
Boynum bükük, kara bir gövdeye
Ve acısını çekmek yüreğimde
Güzel anının,

Tatlılıkla içimi yakan,
Ama öyle hüzünlü ve acı verici ki,
Anınla bir oldu bütün ruhum.
Acı çekmek, tek başıma dünyada,
Uzak sisin içnde,
Amansızca çevremi kuşatan,
Sessizce.