Oturup odamın bir köşesine
sustum dinliyorum yine
sessiz bir geceyi
belkide kendimi
bakışlarım arada bir kapıda
sanki biri açacakmışcasına
gözlerim doluyor
yalnızlıgın esirindeki bu sessizlikten
sonra
birkaç yağmur damlası çarpıyor
çarpıyor cama
fakat sessiz
kurtuluş yok çaresiz
düşündükçe batıyorum sonsuz gama
cama çarpan birkaç damla
şüphesiz yağmurdur ama
şimdi o birkaç damla
gözlerimden hafifçe kayan ağlama
Kayıt Tarihi : 6.3.2003 18:32:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!