Yalnızca Şiiri - Kağan İşçen

sabahın körüyle inatlaşırken
içimde seni sevmenin pırıltısı
senden kaçıramıyorum hüznümü
trenler nasıl kalkıyor sensizliğe bilsen
buluşma çiçekleri akarken gözlerimden
ben...
yalnızca seni bekliyorum...

seni yüreğimde ekmeğim bildim
aşkımdı ekmeğim
aşkımmmm
seni
paylaştım güz mağduru serçelerle
ağaçlara yeni yetme ilkyazlar yaptım
ben seni
en utangaç anından öptüm
çocuklar gibi kaçıp saklanırız diye
birbirimizin şefkatine
sana
en imkansız menzilsizliklerde koştum
sana kiraz dudaklı umutlar yetiştirdim
elma boylu gülüşler
yere göğe sığdıramadığım gülüşünü
acımasız bir sonsuzluğun ortasında
ömrüm ettim
sen ömrümü bilir misin?

dokun düşlerimdeki kendine
beni kendin yap
cemre kanıma düştü
içimde artık yalnızca senin mevsimin
hangi yağmur karşılaşırsa karşılasın
nefesinsiz akşamlarımı
ben yalnızca seni görüyorum karşımda
aklımın ermediği güzelliğini
sırf senin için yaşamakla başbaşa
bekliyorum...

kalbimde sesin
neye baksam
senin yorumun...
sesinle sardığın bütün yollarda
ben...

bana gözlerinle konuş
ayrılığın olmak istemiyorum...