Yalnız Yürümeli Şiiri - İsa Yılmaz

yalnız yürümeli hayat
gökte kuşlar
denizde balıklar
dağlarda sürüngenler ağlar
burada, bir yerlerde hayat ölümle başlar
yalnızlıkla sürüp gider

yalnız yürümeli hayat
tutup da ölümün ellerinden
ardı uçurum, önü karanlık bir yolda
gömülmeli kayıp zamanlara
batan güneşler gibi titrek ve çaresiz

güneşin altında binlerce insan var
ama sen yoksun
işte bu yüzden yalnız yürümeli hayat
gördün işte zaman tükendi
güneş battı
aşk ekşi bir tat aldı
ikimizi de yalnız bıraktı

gerçek bir dostun yoksa eğer
yalnız yürümeli hayat…