Yalnız Uyanan Şiiri - Poet Of The Darkness

I

Yalnızlık sokaklarında kaybolan
Bir çocuktu gördüğüm
Tek sarıldığı ve tek avuntusu
Hayalleri olan bir çocuk
Gözlerini açamazdı
Cesareti yoktu yalnızlığa
Korkaktı, kaçmıştı acılardan
Sığınmıştı iki kolun arasına
Yaslanmış ve sarılmıştı...

II

Derin sessizlik ve acılar
Uyanma vaktine denk gelen
Celladın son darbesi
Et duvarlarla çevrilmiş
Yenik bir adam
Avutacak düşleri bile olmayan
Hayallerini tek tek
Bedenine gömen o adam...

III

Gene karanlıktı odası
Gene soğuktu ve boştu
Ama büyümüştü çocuk
Büyümüştü yatağı ve yastığı
Korkaktı her zamanki gibi
Kaçmıştı, her tarafı
kaplayan aynalardan
Yalnızdı ve uyanmıştı...

IV

Artık sarılacak pembe düşler
Yok büyük çocuk.
Düşündeki sevgilin olan yastık
Bile terk etti seni
Gözyaşları, hüzün
Ve o yalnızlık...

V

Kapat gözlerini sonsuza kadar
Açma bir daha çocuk
Hayallerin gibi sen de
Savrul ve bırak beni
Bırak beni küçük
Bırak...