Yalnız senin sesin var

_ katlanamıyorum
karanlığı bitmeyen aydınlığa
güneşle soluklanıp ay ile erimeye

bak öyle bir ateş ki günbatımı acılar içinde
cesareti yok yaslı karanlıklara bürünmeye
ve korkuya dokunmaya yıldızlarla gece yarısında
şafakta şaşkınlığı unutuşa

_ umutlanıyorum
acı salıp giden günde bile

uykusuz gecelerdeki uyuşturan ateşte
akşamın yaslı karanlığı pencereye çöktüğünde
ve ay ışıklarının körce gelgitlerindeki duvardaki gölgeni
okşayıp giderken bulutlar karanlıkta

tıpkı senin gibi ben de ağlıyorum sessizce sesine