Yalnız Seni Tanıdım Şiiri - Zafercan Öztürk

Sen yüzüme bakmayalı, ne kadar gün geçti bilmek istemiyorum.
Sesinin kulaklarımda çınlamadığı, gözlerinin zihnimde canlanmadığı, sıcacık ellerinin elime değmediği günü, günden de saymam, sayamam zaten.
Sen yanımda olmadığın sürece ne anlamı var, en güzel şarkıları son sesle dinlemenin,
Tüm güzel yemeklerden istediğin kadar yemenin, o güzel İstanbul boğazını sessiz sedasız izlemenin.
Ne anlamı var ki?
Her şeyin anlamı sen iken bunları sensiz yapsam ne kazandırır bana?
Keşke bir kelebek olsam da konsam omzuna,
En azından kokunu duysam, yanında olsam,
Böyle çok zor oluyor ama sen nereden bileceksin ki?
En son gördüğümde mutluydun yeni tanıştığın insanlarla,
Öyle mutluydun ki fark etmedin geldiğimi,
Hissedersin diye düşündüm, bakarsın bana...
O dahi olmadı, bundan sonra olacak gibi de değil.
Bense yalnız seni tanıdım, yalnız senin için ağladım.
Sadece senin için göz yaşı döktüm.
Göz yaşlarımın sebebi sendin her zaman.
Ve ben, üzülmedim buna sebep olduğun için.
Kırılmadı şu kalbim senin yüzünden hiç,
Üşümedim senin yokluğunda,
Küsmedim, küsemem de asla.
Çünkü ben yalnız seni tanıdım, yalnız seni...