İç yalnızıyız aslında…….
Tüketirken ömürden saatleri
Hız verir kalabalıklar zamana.
Ve kalabalıklar;
akıp giderken zamanla
bırakır yalnızlığın kollarına.
aşkı bulduğumuz yerde asılı kalırız.
aşkın mağarasında …
Yani,zamanın kolları arasında
Daldığımız Ashab-ı Keyf uykusundan
uyandığımızda..
fark ettiğimiz yabancılığın acısı
bağlar bizi bir epmist nöbetine.
Başımıza üşüşen
Ve ilk defa bizi anlamaya çalışan
Kalabalıklara gark olduğumuzda
Yani biz onları artık tanıklıktan reddettiğimizde
Tin ölçüsünü kaybetmiş kalabalıklar;
Şahadet edemez işlerimize
Ve de
Gelen bütün şahitler
Yaklaşamaz kırılmış onurumuza.
Kayıt Tarihi : 23.12.2003 03:02:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!