Yalnız Ölmek Zor Şiiri - Kadir Bıyıklı

yüz yüze bakılamıyor asılsız sevdalardan
duvarlar çıplak çöl yürekler
kökleri kuruyor sarmaşıkların
rüzgarlarda hapis ten kokusu
bırakmalı birini sevdası gerçek olmalı
her adım “kısır döngü “
kapalı bir fanusta kum zamanlar
en sıcak bir tebessümde yürek kendini bağışlıyor
zaman daha bir yavaş
yalnızlık uğranılmayan kapılardan selamsız giriyor…
adı var/kendi soysuz işkencelerin içinde
kadehlere doldurduğumuz gelecek
ağır bir akşama erteleniyor
kapatma gözlerini uyandıramam bu sonsuzluk vedası
hazırlıksız günlere
çat kapı soğuk mevsimler
kanılmamış sevgiler senden önce gidiyor
“gün gün değişiyor gözlerimizdeki fer”
mum ışıklarında kendini arar
yağmurları düşleyip fırtınalar estirirken
sakin bir dünyaya açılıyor pencereler
havanda dövülen bir denizi getiriyor sessizlik
benzersiz sarsıntıların içinde sevmek
yıkılışın özeti
çiziliyor adın son kerte
ve bırakılan çiçekler kırmızı oluyor
gönlüme gelincik tarlaları ekilmeli
insanlara kalabalığımı anlatın
yalnız ölmek zor…