Yalnız olmalıyım ben şiir yazarken...
Ne bir kuş kanat çırpmalı,
ne de güneş gelmeli yanıma.
Öyle bir kilitlemeliyim ki kendimi odama,
diğer odalar bile evde olduğumu bilmemeli.
Küfretmeliyim sonra,
ağzımdan çıkanı kulağımın duymayacağı gibi.
Ana avrat olmalı hem de...
Bozulmalı ağzım en az bir kere.
Sonra bir ''tövbe'' çekmeliyim ardından,
tekrar küfredeciğimi bile bile.
Yalnız olmalıyım ben şiir yazarken...
Tıpkı kağıda dökmeye çalıştığım aşkı yaşadığım gibi.
Kayıt Tarihi : 9.2.2009 22:37:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!