İstanbul bana hep seni hatırlatıyor.
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
Devamını Oku
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
Ben de onun bana gönderdiği Hayat Sevince Güzel'i fotoğraflarla dönen o sözleri kaç saattir dinliyorum. Hatta bir ara uyumuşum, gözümü açtım, küçücük sesle açtığım o şeyler bilgisayarımda çalıyor. Bilgisayarımla uyuyorum, yalnız değilim.
O bana bunları söyleseydi... Kaldırabilirim. Yalnız olmayı da kaldırabiliyorum. Evet, o yalnız değil. Ben... Onun için değil, kendim için yalnızım. Hem de yalnızım dersem günah olur. Sadece o yok. O olmayınca kendimi yalnız sanıyor olduğumu kabul edersem. Ben onun için değil, kendimi sevdiğim için, istemediğim otların başımda bitmesini kabul etmediğim, buna tahammül edemeyeceğim için yalnızım. Ama o yalnız değil. Hayatı var.
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta