Yağız atlar kişnedi, meşin kırbaç şakladı,
Bir dakika araba yerinde durakladı.
Neden sonra sarsıldı altımda demir yaylar,
Gözlerimin önünden geçti kervansaraylar...
Gidiyordum, gurbeti gönlümle duya duya,
Ulukışla yolundan Orta Anadolu'ya.
Devamını Oku
Bir dakika araba yerinde durakladı.
Neden sonra sarsıldı altımda demir yaylar,
Gözlerimin önünden geçti kervansaraylar...
Gidiyordum, gurbeti gönlümle duya duya,
Ulukışla yolundan Orta Anadolu'ya.
Ben de onun bana gönderdiği Hayat Sevince Güzel'i fotoğraflarla dönen o sözleri kaç saattir dinliyorum. Hatta bir ara uyumuşum, gözümü açtım, küçücük sesle açtığım o şeyler bilgisayarımda çalıyor. Bilgisayarımla uyuyorum, yalnız değilim.
O bana bunları söyleseydi... Kaldırabilirim. Yalnız olmayı da kaldırabiliyorum. Evet, o yalnız değil. Ben... Onun için değil, kendim için yalnızım. Hem de yalnızım dersem günah olur. Sadece o yok. O olmayınca kendimi yalnız sanıyor olduğumu kabul edersem. Ben onun için değil, kendimi sevdiğim için, istemediğim otların başımda bitmesini kabul etmediğim, buna tahammül edemeyeceğim için yalnızım. Ama o yalnız değil. Hayatı var.
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta