Gönlümle oturdum da hüzünlendim o yerde,
Sen nerdesin, ey sevgili, yaz günleri nerde!
Dağlar agarırken konuşmuştuk tepelerde,
Sen nerde o fecrin agaran daglari nerde!
Akşam, güneş artık deniz ufkunda silindi,
Devamını Oku
Sen nerdesin, ey sevgili, yaz günleri nerde!
Dağlar agarırken konuşmuştuk tepelerde,
Sen nerde o fecrin agaran daglari nerde!
Akşam, güneş artık deniz ufkunda silindi,
Ben de onun bana gönderdiği Hayat Sevince Güzel'i fotoğraflarla dönen o sözleri kaç saattir dinliyorum. Hatta bir ara uyumuşum, gözümü açtım, küçücük sesle açtığım o şeyler bilgisayarımda çalıyor. Bilgisayarımla uyuyorum, yalnız değilim.
O bana bunları söyleseydi... Kaldırabilirim. Yalnız olmayı da kaldırabiliyorum. Evet, o yalnız değil. Ben... Onun için değil, kendim için yalnızım. Hem de yalnızım dersem günah olur. Sadece o yok. O olmayınca kendimi yalnız sanıyor olduğumu kabul edersem. Ben onun için değil, kendimi sevdiğim için, istemediğim otların başımda bitmesini kabul etmediğim, buna tahammül edemeyeceğim için yalnızım. Ama o yalnız değil. Hayatı var.
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta