sordum rüzgâra ne haber getirdin?
neleri gördün, otur şöyle ne dedin?
bugün nemli kalemim ne söylesin?
bulutun ardında yalnız mesut yaşar.
bağdaş kurarken ortasına yüreğimin.
dedi: nemini kapman normal değil mi?
ya sema bulutu tanımasa idi;
bulutun ardında yalnız mesut yaşar/mıydı?
orada yaşamam, O’nu arzulamamdan.
bulut bir yol; semanın altında duran.
sema bir hak; Yaradan’dan. İşte bundan;
bulutun ardında yalnız mesut yaşar.
kimseye gücenmem, kimseye kırılmam ki.
bulut gibi kararır, gözyaşlarımı toplarım.
gök gürlemesi gibi bir ses; duyuramam ki.
bulutun ardında yalnız mesut yaşar/ım.
önce damla damla düşer topladıklarım.
sonra sağanak olur vurur yaprağa, dala.
sel mi desem çağlayan mı akıntılarım.
bulutun ardında yalnız mesut yaşar.
ağaçlardır benim yarim, bekleyenim.
meşe, çam, kayın, servi daha nelerim.
sarısı, kahvesi, yeşili hepsini severim.
bulutun ardında yalnız mesut yaşar.
Kayıt Tarihi : 9.7.2019 14:09:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!