Yalnız Mesut Yaşar II

duyulmamış hiç bir yerde nefesim,
söylenmemiş hiç bir yerde tek ismim,
aranmamış hiç bir yerde ah izim,
bulutun ardında yalnız mesut yaşar.

gök kubbede yedi minare görürüm,
alemin üstünde mahçelerini görürüm,
işte ilahi çağrı! mümin kullarını görürüm,
bulutun ardında yalnız mesut yaşar.

duyamazsın hiç bir yerde nefesimi,
söyleyemezsin hiç bir yerde ismimi,
bulamazsın dost hiç bir yerde izimi,
bulutun ardında yalnız mesut yaşar.

baharda uyanır, kışa hazırlanır karınca,
bir reçber sürer toprağı, emeği kararınca,
bulutlar toplanır, gözümden düşer yağmurca,
bulutun ardında yalnız mesut yaşar.

rüyalar ne hoştur bir de uyanılmasa...
gönül uçar bulur eşini kanadı olmasa da
diller susar, kalpler susar, perde kalkar
bulutun ardında yalnız mesut yaşar.

ihtiyar bir kadının kuşatır içten duası
içinde ılık ılık kanayan cefakar yarası
cevabı verenin kabul ettiği, hastalığı
bulutun ardında yalnız mesut yaşar.

ben Yaradan’ın özenle yarattığı kuldum.
çok şükür ki bunun farkına vardım.
insana baktığımda kendimi gördüm.
şimdi, bulutun ardında yalnız mesut yaşar.