Şehrin gürültü karmaşasına attım kendimi, kendimi duymak istemiyorum.
Bu büyük yalnızlığı bozacak iki şeye ihtiyacım vardı, bir futbol sahasındaki seyircilerin tezarahütleri, veya marşları kendi sesimi duymama engel olabilirdi.
Diğeri ise, bir uçurumun en yüksek tepesinden salınırken aşağıya rüzgarın çığlıklarının kulağımı cığmalaması idi.
Ama ne yazık ki, unutmaya çalışsam da sesten boğulsam da içimdeki dinginlik durmuyor, her bir dehlizin suları altında kalmış köprüleri tekrar yukarı çekiyor ben ise en aşağıya düşüyordum.
Birincisi o incecik, o dal gibi kiz,
Simdi galiba bir tüccar karisi.
Ne kadar sismanlamistir kim bilir.
Ama yinede de görmeyi çok isterim,
Kolay mi? ilk gözagrisi.
Devamını Oku
Simdi galiba bir tüccar karisi.
Ne kadar sismanlamistir kim bilir.
Ama yinede de görmeyi çok isterim,
Kolay mi? ilk gözagrisi.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta