Zamanın akarsularla yarışır gibi hızlı aktığını bilmiyordum,
Bildiğimse, zamanın akıp giderken bizleri de sürüklediğiydi…
Çocuktum ilk günlerde; çevreyi daha yeni yeni tanırken
Ailem, oyun arkadaşlarım, çevremdeki insanlar…
Birçoğu beni yalnızlığa itti farkında olmadan…
Okula başladım, çok geçmeden yalnızlığın tanımıyla tanıştım…
Yıllarca yalnızlığa sürüklendim, hapsedildim yalnızlığa! ...
Kendimi unuttum derken okul değiştirdim birden bire…
Çok güzel, rüya gibi bir çevrem olmuştu fakat
Geç kalmıştım onları tanımak için…
Hani, yanlış trende olduğunu son durağa yaklaşınca anlarsın da
Bir yolunu bulup da doğru trene geçtiğinde çok geçmeden son durakta durur ya…
Bu da öyle bir şeydi benim için…
Nice arkadaşlarım oldular benim için…
Unutamayacağım güzel günlerim geçti onlarla…
Beni, yalnızlığın pençesinden kurtardılar ama
Tam da onlara alıştım derken…
Kader beni, bir daha onlarla bir bütün olamayacağım şekilde ayırdı…
Onların yabancısı olduğumuysa yıllar sonra anladım…
Daha sonra ne olsun,
Yalnızlığa yavaş yavaş geri döndüm…
Yalnızlıktan kurtulmak için ne yaptıysam yalnızlığa sürüklendim…
Bir gün o eski arkadaşlarımla karşılaştım; bazılarıyla...
Onlarla eskisi gibi olur sanmıştım, yanılmışım…
Gördüm ki; onların yabancısı olmuşum akıp giden zaman içinde…
Bunu anladığım anda yalnız olduğumu anladım bu değersiz dünyada…
Yalnız kaldık bu dünyada, hem de çok yalnız kaldık…
Sevenlerim kendi aralarında toplanırlar,
Benden bahsederler ama beni hatırlamazlar…
Beni de çağırmazlar toplanacakları zaman,
Bayramda bile beni hatırlamazlar…
Ne zaman bahsim geçse yada onlarla tesadüfen karşılaşsam hatırlanırım anında,
Ne zaman onların işi düşse bana, en değerli arkadaşı olurum onların…
Ve ne zaman kendimi yalnızlığa bıraksam
Benim gibi yalnızları da görüyorum aynaya her baktığımda…
Yalnız kaldık bu dünyada;
Hep yalnız dolaşır,
Yalnız yaşarım…
En değerli arkadaşım yalnızlıktır,
Mutluluğum, hüzünlerim hep yalnızlıktır benim için
Ve ben yalnızlık için doğmuşum…
Yalnız kaldık bu dünyada,
Ve bugün yalnızlık günüm…
Doğum günüm bir yalnızlık günüydü…
Ve bugün unutulduğum gündü…
Yalnız kaldık bu dünyada; yalnız kaldık! .....
Hem de çok yalnız kaldık…
Kayıt Tarihi : 9.11.2011 21:53:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Yalnız Kaldık
Zamanın akarsularla yarışır gibi hızlı aktığını bilmiyordum,
Bildiğimse, zamanın akıp giderken bizleri de sürüklediğiydi…
Çocuktum ilk günlerde; çevreyi daha yeni yeni tanırken
Ailem, oyun arkadaşlarım, çevremdeki insanlar…
Birçoğu beni yalnızlığa itti farkında olmadan…
Okula başladım, çok geçmeden yalnızlığın tanımıyla tanıştım…
Yıllarca yalnızlığa sürüklendim, hapsedildim yalnızlığa! ...
Kendimi unuttum derken okul değiştirdim birden bire…
Çok güzel, rüya gibi bir çevrem olmuştu fakat
Geç kalmıştım onları tanımak için…
Hani, yanlış trende olduğunu son durağa yaklaşınca anlarsın da
Bir yolunu bulup da doğru trene geçtiğinde çok geçmeden son durakta durur ya…
Bu da öyle bir şeydi benim için…
Nice arkadaşlarım oldular benim için…
Unutamayacağım güzel günlerim geçti onlarla…
Beni, yalnızlığın pençesinden kurtardılar ama
Tam da onlara alıştım derken…
Kader beni, bir daha onlarla bir bütün olamayacağım şekilde ayırdı…
Onların yabancısı olduğumuysa yıllar sonra anladım…
Daha sonra ne olsun,
Yalnızlığa yavaş yavaş geri döndüm…
Yalnızlıktan kurtulmak için ne yaptıysam yalnızlığa sürüklendim…
Bir gün o eski arkadaşlarımla karşılaştım; bazılarıyla...
Onlarla eskisi gibi olur sanmıştım, yanılmışım…
Gördüm ki; onların yabancısı olmuşum akıp giden zaman içinde…
Bunu anladığım anda yalnız olduğumu anladım bu değersiz dünyada…
Yalnız kaldık bu dünyada, hem de çok yalnız kaldık…
Sevenlerim kendi aralarında toplanırlar,
Benden bahsederler ama beni hatırlamazlar…
Beni de çağırmazlar toplanacakları zaman,
Bayramda bile beni hatırlamazlar…
Ne zaman bahsim geçse yada onlarla tesadüfen karşılaşsam hatırlanırım anında,
Ne zaman onların işi düşse bana, en değerli arkadaşı olurum onların…
Ve ne zaman kendimi yalnızlığa bıraksam
Benim gibi yalnızları da görüyorum aynaya her baktığımda…
Yalnız kaldık bu dünyada;
Hep yalnız dolaşır,
Yalnız yaşarım…
En değerli arkadaşım yalnızlıktır,
Mutluluğum, hüzünlerim hep yalnızlıktır benim için
Ve ben yalnızlık için doğmuşum…
Yalnız kaldık bu dünyada,
Ve bugün yalnızlık günüm…
Doğum günüm bir yalnızlık günüydü…
Ve bugün unutulduğum gündü…
Yalnız kaldık bu dünyada; yalnız kaldık! .....
Hem de çok yalnız kaldık…
Bülent Anamur
www.radyobirnumara.com
Hem de çok yalnız kaldık…
TÜM YORUMLAR (6)