Yalnız Geçen Zaman Şiiri - Ahmet Emre

Aldırmadan yağan yağmura, yürüyorum
Her yanım ıslanmış,
Her yanımdan pas tutmuşum…
Kor olmuş içimdeki ateş
Nicedir üşüyorum
Nicedir yalnızım…
Gecenin matemine bürünüyorum
Ellerimde zamanın dikenleri
Ne bir yakamoz,
Ne de bir yıldız görebilmişim
İsyanda değilim ama
Sitem doludur yüreğim…
Şimdi ben neredeyim
Sorsam kimse bilmez
Kimse bilmez ölsem
Toprağa karışırım bir köşe başında
Her nasılsa yeniden doğarım
Yeniden başlarım hayata
Belki de bir rüyadayım
Uyanacağım gözlerimi açtığımda
Kim bilir…
Yanıp sönen ışıklar kimleri aydınlatır
Kimleri karartır perdeler
Kim bu insanlar, ellerinde şemsiyeler
Nereye giderler, ne konuşurlar
Hiç bilemedim
Bildiğim bir şey varsa
O da yalnız yaşlandığımdır...