Yalnız Dünyam Şiiri - İbrahim Bozkurt

Bir ömür çalışıp emek eyledim,
Bende eller gibi, olayım diye!
Yalnızlık, canıma tak etti gayri,
Garip kaldım dünya seni neyleyim
Yârsız yalan dünya seni neyleyim!

Hayatta kimseden şefkat görmedim,
Desteksiz zahmetli işleri gördüm.
Uzakmış uzak yollardan geldim
Garip kaldım dünya seni neyleyim!
Yârsız yalan dünya seni neyleyim!

Anneyle babayla yaşadım yıllar,
Onlar da dünya da göçüp gittiler.
Bahar bitti kışa döndü yaşamım,
Garip kaldım dünya seni neyleyim!
Yârsız kaldım dünya seni neyleyim!

Bir yar sevdim onu gülden kıskandım,
Kahrına nazına hayli dayandım.
Aşkını bırakıp yadele vardı.
Garip kaldım dünya seni neyleyim!
Yârsız yalan dünya seni neyleyim!

Bozkurt’a verdiğin eziyet yeter,
Bütün yaptıkların ölümden beter!
Bana nispet yapma ne olur yeter.
Garip kaldım dünya seni neyleyim!
Yârsız yalan dünya seni neyleyim!