Yalnız Adam Şiiri - Kaan Kaya 2

Ben yalnız bir adamım,
Gölgeme bile küskün,
Sokaklar taşırken ayak izlerini,
Ben unuturum yolumu,
Kendimi bırakıp geri dönmüşüm.

Bir şehir büyür içimde,
Kimse bilmez, kimse görmez.
Adımlarım yankılanır duvarlarda,
Sesimi tanımaz bu taş duvarlar.
Ben yalnız bir adamım,
Kaybolmuş saatlerin boşluğunda.

Yüzümü yıkarım soğuk sabahlarda,
Aynadaki gözlerim tanımaz beni.
Bir hayalet misali dokunmadan yaşarım,
Adımı sorsalar,
Rüzgâra savurur gibi susarım.

Ben yalnız bir adamım,
Ve yalnızlığım büyür, büyür;
Zamanın biriktiği yerde çürür.
Beni bir gün sorarlarsa,
Bir şiirin gölgesinde bulunur.