Yalnız adam.... Şiiri - Şeref Yıldırım

Tren garında telaş vardı,
İnen yolcular sevdiklerine
Yaşamlarına,umutlarına,
Yarınlarına gelmişlerdi.

Taksiler,özel arabalar,
Yol yorgunlarını evlerine
Otellerine götürüyordu.

En son inen yalnız adam,
Hüzünle izliyordu,
Kıskanarak bakıyordu mutlu yüzlere,
Gözleri dolmuş,düşüncelere dalmıştı.

Son anda fark etmişti onu,
Donmuş,üşümüş,acıkmıştı
Küçük kedicik..

Telaşla,sevinçle koştu,
Yalnızlığının umuduna
Kucakladı onu,
Sarıldı ona dostuna sarılırcasına,

Hoş geldin Can.....
Evimi,yüreğimi ısıttın
Yalnızlığıma derman oldun derken,
Artık acısıyla,sevinciyle hayatını paylaşacağı,
Bir dostu vardı.
Ortak noktaları ise;
İkisi de canlı
İkisi de yalnızdı..........
16.05.2004