Yalnızlığım Denizin ortasında ki ada gibi
Kıyımı döven dalga sesleri tek yoldaşım
Dinginliğimden deniz ürkmüş istemez
Ne tayfunlar eser toprağımda bilinmez
Camgöbeği renginde sular ortasındayım
Palmiye ve orkidelerle kuşanmışım
Beyaz kumsalımdan çağrılar yapmışım
Çaresiz yalnızlığıma mahkum kalmışım
Uzaklardan haşmetiyle bir gemi geçer
Canavar düdüğü karanlığımı siler
Beklerim toprağıma gelir mi derim
Oda, diğerleri gibi geçer gider
Hayallerim vardı benimde sizin gibi
Semalarımda uçan turnalarım
Kayalıklarımda koşturan insanlarım
Şimdi yalnızlık şarkısı söyler dağlarım
Tropik yağmurlarla hüznüm yağar sağnak
Ağacım,Yaprağım,toprağım ıpıslak
Bilirim bu yalnızlık benim kaderim
Neyleyim ömrümü bende böyle geçiririm.
Adayı tercüman yapayım dedim yüreğime
Bu yalnızlık dayanılmaz bir işkence
Duvarla konuşmakta da yok bir çare
Bu kabir eziyetinin çözümü nerde?
Ey benim sadık yarim yalnızlığım
Hüzün elbiseni giy gel yanıma
Başlayalım seninle en son oyunumuza
Sen celladım ol ben kurbanın
Şafak vaktiyle nihayetlensin İnfazın
18/05/2008
Kayıt Tarihi : 27.12.2008 14:42:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!