Yalnız Şiiri - İzzet Yaylacı

Sigaramın kül tablasında demlenişine
Kararmış bir çayın duman duman tütüşüne
Bırakıvermek kendimi.
Bilsen
Ne ben gecelerin farkındayım
Ne geceler benim farkımda
Sana küsmüş kır saçlarıma bakınca
Sanırsın ki kırkında
İşte hayat bu dersin
Zerdali çiçeğini yaban ellerde görürsen
Eğer sen kendinde değilsen
Arzuhalci de olabilirdin bir köşe başında
On beşinde yada on altı yaşında
Bir kız çocuğunun gülüşündeki sadeliği
Kondur da gül kurusu gibi
Defter sayfalarının arasana
Gör bak hayat ne demekmiş
Elbette doğar her rahme düşen
Bir gül bahçesinde yahut bir çölde
Yanlışın ve doğrunun birleştiği
Tek noktaysa ölüm
Bad-ı sabanın esareti
Çökmüşse bir tomurcuğun yakasına
Alsın o zaman deli rüzgar kabuslarımı
Götürsün bir cami avlusuna
Dökülsün özünden acılar bir bir
Acıyı ancak sevdalılar bilir
Duyduğun şarkılar yalandır yalan
Sende sevda bende hasret yarası
Tükenmiyor gözümde yaş güzelim.