Bütün yalnız oturuşlarımı toplasam sessizliğin hakim olduğu uçsuz bucaksız bir kalabalık olur
Kıyamet kopar meydanın da yalnızlığımın
Bakanın gözleri bahar açışımı görür.
Henüz sonuca erişememiş denklemlerin x' leriyle boğuşurken çözüm masası gibi görür beni kalabalıklarım
Ruhumun alnına terleri dökülüyor yorgunluğumun
Metanetimin görüntüsüne aldanır insanlar.
'Aman gelme' dedim, bak geldin işte
Dünyaya meylin var, 'beşer'sin bebek
Bir bilsen dünyamız neyin nesidir
Ayırır ağzını işersin bebek.
Kimisi su katar içtiğin süte
Devamını Oku
Dünyaya meylin var, 'beşer'sin bebek
Bir bilsen dünyamız neyin nesidir
Ayırır ağzını işersin bebek.
Kimisi su katar içtiğin süte
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta