Bütün yalnız oturuşlarımı toplasam sessizliğin hakim olduğu uçsuz bucaksız bir kalabalık olur
Kıyamet kopar meydanın da yalnızlığımın
Bakanın gözleri bahar açışımı görür.
Henüz sonuca erişememiş denklemlerin x' leriyle boğuşurken çözüm masası gibi görür beni kalabalıklarım
Ruhumun alnına terleri dökülüyor yorgunluğumun
Metanetimin görüntüsüne aldanır insanlar.
Adam yaşama sevinci içinde
Masaya anahtarlarını koydu
Bakır kâseye çiçekleri koydu
Sütünü yumurtasını koydu
Pencereden gelen ışığı koydu
Bisiklet sesini çıkrık sesini
Devamını Oku
Masaya anahtarlarını koydu
Bakır kâseye çiçekleri koydu
Sütünü yumurtasını koydu
Pencereden gelen ışığı koydu
Bisiklet sesini çıkrık sesini
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta