Terk edilmiş köhne bir evim ben.
Etrafımı saran sarmaşıklar mı yoksa bu insanlar
Çok şey istemiyorum;
Kırık camlarımdan içime sızan güneşim ol.
Yoksun şimdi, soğuk ve karanlığım, üşüyorum.
Beni saymaktan usandığım günlerde,
Yağmurların ıslatmasına izin verme.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta