Terk edilmiş köhne bir evim ben.
Etrafımı saran sarmaşıklar mı yoksa bu insanlar
Çok şey istemiyorum;
Kırık camlarımdan içime sızan güneşim ol.
Yoksun şimdi, soğuk ve karanlığım, üşüyorum.
Beni saymaktan usandığım günlerde,
Yağmurların ıslatmasına izin verme.
Dönülmez akşamın ufkundayız.Vakit çok geç;
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Devamını Oku
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta