yalnızlık; gülümser hep bize
paylaşılmaz asırlardır kapalı sandık,
takılırız bazen oltasına,
sondur hep yalnızlık.
yalnızlık; ne azalır ne artar,
çerçevedir süsleyen sevgiyi,
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
