Yaldızlı Aynalar Şiiri - Zeki Tüyen

bir sonbahar telaşı şimdi
göğü kaplayan bir sır gibi
dökülür yavaş yavaş zamanın ellerinden
limon çiçekleri kayaları delen umut gibi
büyür de büyür elinden çıkmış bir gülüşün
düşünler düşünleri çeker mıknatıs gibi
sözcükler kocaman balon olur sevinciyle sesimin
ezgiler ki avuç içinden daha yaygın
ve değirmi kadar yalın sonsuzluk dahil
hiçbir şeyin ucu bucağı yok artık
sokakların ve anların

kısacık günlerin ardından geceler gelir
saat üç buçukta hava kararır, kör geceler gelir
brighton sokaklarında çoğalır umutlarım
saçlarımı rüzgara bırakırım usulca
dalgalar yüreğimin ucunda ve sahil
sanki üstüme akın akın ordular gelir

bugün emmanuel gelir birazdan, buluşuruz
havadan sudan konuşuruz, belki sevdadan
gözlerini gözlerime bırakır saatlerce
ben bakışlarına kucak açarım o gizli tenhalığın
o başını göğsüme yaslar kuytularda
zamanı uçururuz zaman üstü bir yerlere
derin sulara yansır gölgesi yüreğimizin
ben ona istanbul'u anlatırım salkım saçak
o bana st.marcos'u gezdirir soluksuz
ve bir ateş parçası dudakları ikimizin

dukes lane'de adımlarım kördüğüm
antikacı dükkanında yaldızlı aynalar sıra sıra
ve bir karaltı sarmaş dolaş bakışlarla
seni senden öte gördüğüm

brighton; 11.11.1985