Yalçın Kayalar Şiiri - Turgay Türkmen

Asırlardır dimdik,
Ayakta duran kayalar,
Yalçın kayalar.

Sizler için,ağzı dili yok diyen,
İki yüzlü riyakarlar,
Taş yürekli insanlar,
Varsın;
Kendilerini sizden sansınlar.
Avunsunlar,

Sizi ancak;
Öksüz anlar.

Yosunların tutunduğu cansınız,
Kartallara mekan,
Bana duman’sınız.

Yalnızlıktan üşüyen,
Yüreğimden gelir acım,
Duyğularımın intihar vakti kanarım.

Bir kez;
Umutlarımın kaybolduğu an,
Baktım mı heybetinize,
Koşar size gelir bu can.

Yağan yağmurda,
Nisan dolusunda,
Tipi boranda,
Zemherinin ilikleri donduran,
Ayazında.
Canıma siper diye,
Sığınırım kuytularınıza.

Riyakar insanlardan,
Beni saklayan,
Kayalar.
Akşamın hüznünü,
Beraber yaşarız.

Gecenin içimi ürperten,
Sisli köşelerinde,
Sessizce gün doğumlarını beklediğim,
Dert ortağım,
Sırdaşım,
Yarenim kayalar.

Yalan dünyamın cenneti,
Adını koyamadığım sevdamı,
Kanayan gizli yaramı,
Gözyaşlarımı,saklayan,
Çığlık,çığlığa haykırdığım,
Hainin adı sizde yankılanır.

Can dostum kayalar,
Yalçın kayalar,
Sessizliğinizde bile huzur var…

Turgay TÜRKMEN__11.07.2008__Saat 04’48__