Yalçın Giray Kaya Şiirleri - Şair Yalçın ...

Gölgesi yanında bir bulutun yolculuğu değildi bizim aşkımız,
kanadı kırık bir yağmur damlasıydı..,
kontrol dışıydı her şey..,
saygılı bir teslimdik aşka…
sen gözlerime uzanan vedada asi bir kadın,
ben adımlarına biner ölüm adayan sessiz bir...

Kocaman adamlığım eriyor kendimden uzaklaştıkça
ve gözsüz kuytulu uzaklara kaçıyorum
yine dar sokaklarda boğuluyorum
yine mevsimler sadece ceza…

Yollarsa kendiliğinden ayaklarıma alışık

Toprağını dökme üzerime
heves ederim kokuna
kokun nefesimde gezinir
kök tutar yeşeririm koynunda
filizlerim bağrında güneşe durur
ben seni aklımın zoruyla severim de

Her zaman yanımızda olacak kadının
her yerde yanında olmaya ant içtiğimiz
üç ayaklı dünya adaletiydi sevdamız;
sen,
ben,
gölgen-gölgem..

Ecelimi vuruyorum
bir denizin ortasında..

Kara ufuklar dalgalanırken
yağmurla yıkanıyor umutlarım..

Anladım gideceksin, ağlıyor gözlerin,
Bari yapraklar solduğunda git.
Yağmur olsun gözyaşların,
Yüreğimi soğut öyle git.

Git ne olur içimden, baktığım her şeyden.

Biz aşkı kelebeklerden ödünç almamıştık ki!
Kalu-kıyamete yazılan mürekkebin tarihe akan yolculuğunda
bütün SEN ve BEN’lerin güneşe tamah etmeyen gölgeleriydik biz.

Dul kalmış yetimliğe adım çırparcasına hain düşler düşürmekti firardan,
sensiz vakitlerimizin intiharı.

Temmuz yokuşunun donmuş bir vaktinde uğurlanır hayat
alçak ivmeli adımların kalır geriye, kaldırımı soysuz yollarda
yorulur zaman, kaybolur nefesim, kokun içimden çekilir
boğulur, boğazımda biriken isyan kütleleri..

Bayatlamış bir umuda yataklık eder kahrımdan sızan dualar

Geceleri gelirdin eskiden, çocuktum..
Yıldızların bana gülen yanlarını damağımda gezdiremez,
ufuksuz kalmak adına güneşin uykusuna düşman kesilir,
ve çift kat yorganın altında kölen olurdum.

Artık gündüzlerim de senin..

Seni yüreğime yatırıp,
üstüne,
aklımı karıştırıyorum..

Ve doyuyor,
sana acıkan yanlarım..