Yalavuzlar Koğuşu Çağlayan

Çağlayan Koğuşunda,
Ahıska nağmeleri öter derler.
Orada bütün aşıklar kavuşur,
Ve bütün savaşlar biter.
Bandolara keman vermişler,
Davulun oyası kaybolmuş.
Çağlayan romantik,
Fransız olmuş.
Derler ki;
Bir rıhtımı uzanır,
Bütün özlemler biter,
Öyle bir el uzatır,
Ah Çağlayanda kavuşmalar ne güzel!
Özlemin sinesi çökerse toz bulutlu perdelerle,
Ve bir aşık bir gemici düğümü öğrenemediyse,
Harbiyeden.
Derler ki;
Çağlayanda erken kavuşur aşıklar!
Yalnızlığa, yalavuzluk derler Çağlayandaki gemiciler.
Kavuşmayı bekleyen aşığa ise bencil.
Benciller istediklerini alıyormuş bu koğuşta,
Romantik nağmelerle birlikte.
Kaybolurlarmış, gözlerinde birbirlerinin,
Sıra sıra.
Çağlayan Koğuşunda mı kalsak birlikte,
Ahıska nağmeleriyle.
Ah Çağlayanda kavuşmalar ne güzel!