Yalansız Sevdik Şiiri - Hamdi Özdemir 2

Topraktan filizlenen tomurcuklar gibiydik,
Kardelenler gibi açıyor,
Etrafımıza ışık saçıyorduk...
Riya yoktu özümüzde,
Her sabah,
Yeni doğan Güneş gibi,
Umut oluyorduk bir sonraki güne…
Turaç gibi,
Bıçkın delikanlılardık,
Sığmazdık bedenimize…
Ankara’nın,
Seyran’ın,
Zafertepe’nin akasya kokulu sokaklarında,
Aşkı,
Sevdayı,
Kavgayı,
Emeği,
Üleşmeyi,
Bedel ödemeyi,
Ateş çemberinde yaşayarak öğrendik…
Kavga da ederdik,
Dövüşte,
Düsturumuz barıştı elbet
Bir birimizi iyi bilirdik…
Kimse,
Gammazlamazdı bir diğerini…
Amaç bir,
Yol farklıydı...
Biz,
Bir kuşak,
Dünyayı değiştirmeye taliptik…
Dünya ne yaşıyor?
Gelecek ne demek?
Dostluk ne demek?
Arkadaşlık ne demek?
Yârin yanağından gayrı,
Dünya nimetlerine tamah etmedik...
Yeri geldi bir simit paylaştık,
Yeri geldi bir tabağa on kaşık salladık...
Ama hiç gocunmadık,
Bize böyle öğretmişti,
Aydınlık yüzlü öğretmenlerimiz.
Abilerimiz...
Aramızdan ayrılanlar,
Yol da düşenler oldu,
Üzüldük…
Mutlu anlarımıza sevindik,
Acılarımızı üleştik…
Bu kavgadan,
Bir an pişman olmadık...
Karşılık beklemeden sevdik,
Ülkemizi,
İnsanımızı...
Yalansız,
Riyasız...

Hamdi Özdemir