Ey fâni sevgili!
Aşkımı yazdığım su yüzeyisin,
Tüm fâniler gibi yalansın yârim;
İlâhi Aşkın ki, bir düzeyisin,
Hayatta kârıma kalansın yârim..
Herkes kötüleyip günâhım silsin,
Allah yeter beni bir iyi bilsin,
İnsanların bana taktığı zilsin,
Sen itibârıma talansın yârim..
Kullar övüp dursa ne önemi var?
Her an yerse bile yalnız Allah yâr,
Gönül geniş lâkin yalan dünya dar,
Nefsime vurulan palansın yârim..
Dünya pazarında çıktın karşıma,
Aşk mührünü vurdun gönül arşıma,
Satarken satılan ettin çarşıma,
Üçe satıp beşe alansın yârim..
Sen ayna ben ayna durduk yüzyüze,
Sonsuzu gösterdik gece gündüze,
Seni kıran gâfil Adem yüzsüze,
Şefkât edip yine nâlansın yârim..
Görmedim sendeki gibi bir sefâ,
Halbuki sanırdım çektiğim cefâ,
Hayırsız olsam da sendedir vefâ,
Gönül kapımı tek çalansın yârim..
Bir anlatsam sana sendeki seni,
Kaybolup mânâda silersin neni,
Deryâ senken damla bildiğim beni,
Bilmem nasıl aşıp dalansın yârim..
Adem kâderdir hep başına gelen,
Allah'ın bildiği vicdânın yelen,
Yârim bakış okun sînemi delen,
Beni dertten derde salansın yârim...
Kayıt Tarihi : 29.3.2016 10:32:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!