Üç gün gün görelim dedik,
Üç günden de az kaldın be ömür.
Bir varmış, bir yokmuşsun bilemedik
Dünya telaşına daldım be ömür…
Zamanın faniymiş, insanın yalan,
Varlığın sahteymiş, sevincin dolan.
Bir nefes sıhhat bana kar kalan
Onu da ecele adadım be ömür.
Daha dün gibi, çocukluk, gençlik,
Ön yüzün cilalı, art yüzün iğrençlik,
Başın bir bilinmez, en sonun hiçlik,
Bu sırrı ömrümce aradım be ömür…
Bir gün gibisin, sabah ve akşam,
Bu kadar kargaşa, bu nasıl yaşam.
Ateşi elde taşıdım, olmadı maşam,
Yangına su taşırken harcandım be ömür…
Sevgiyi tatmadan hep sevgi verdim,
Doğruyu hep art niyetsiz severdim,
Sevgiyi buldumsa son deme erdim,
Son demde bu kahrı yaşadım be ömür…
Gün gelip de gideriz elbet bu alemden
Başım salim olsun, gönlüm uzak elemden
Bir satır dökülseydi bu naçiz kalemden
Sevgi, saygı ve mutluluk yazardım be ömür…
Seni hiç yaşanmış saymıyor gönlüm,
Doğumun mutluluk, bir felaket ölüm.
Zevklerin bir katre, kahrın kırk büklüm,
Ben senden hiç memnun kalmadım be ömür…
Karaman - 2016
Hasan ÖzünalKayıt Tarihi : 24.8.2016 00:17:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
beğeni ile okudum şiirinizi,
Tebrikler ,
Yüreğinize,
Emeğinize,,
Kaleminize sağlık,
Selam ve saygılarımla..
Tam-puan
TÜM YORUMLAR (1)