Yalanmis Şiiri - Safak Ergüzel

Dudaklarin dudaklarima dokundugunda anladim
Seni ne kadar sevdigimi
Ellerin ellerimi tuttugunda
Yanimda uzanip bana simsikii sarildiginda
Gözlerimin icine derin derin baktiginda

Bir hüzün his ettim
Imkansizdin cünkü benim icin

Ve

Cesaret edemedim
Evet Korktum
Tereddüt ettim
Utandim

Ama
Seninde sevdigini sandim
Seninde ayni duygulari beslediigni
Seninde gözlerinin umutsuz baktigini
Hüzünlü oldugunu
Beni sevidigini ama
Ama Imkansiz oldugumu

Yandim, yaralandim,
yanildim, agladim,
ve
kendimi kandirdigimi
sonunda anladim

Megersem anlamsizmisim
Yanimda uzanip bana dokunmadan uyuyamadigin
Hatta uyumak?
Rahat durmadigini
Megersem öpüslerinin
Oksamalarinin, ellinle siyah zülfüme atilmis yesil renkli boyali saclarima dokundugunun
Megersem bir anlami yokmus
Yalanmis…

Ben sevda dedim ask dedim ASIK dedim baris dedim

Sen aci verdin,
sen “ne” dedin, sen sevmedin
sen SAVAS dedin, sen ölüm dedin