Belki Yasiyorum Şiiri - Safak Ergüzel

Belki yasiyorum,
bazen hüzün,
bazen, dolu dolu hayatimi...

Belki yasiyorum,
ben bu yasami,
ama aci ve yarali...

Kanadim kirili oturuyorum aslinda,
ve tek dostum,
akan damla damla göz yaslarim...

Nerden bileceksinizki
icimdeki aciyi? !
icimdeki sevdayi? !
ve
icimdeki aldatilmis duygusunu? !
nerden!

uzaaak diyarlari hayal ediyorum
günesiii denizii
ve ve en önemlisi
insanligi hayal ediyorum

ama okadar uzak geliyorki,
cok uzak...

Hani derler ya:
'Ne cok uzakta? '
'gencligimmi, yildizlarmi, yada silami? '

aslinda hepsi cook uzak,
aslinda hepsi!
ya insanlik?

herseye bir cevap var,
var ama,
insanliga?
ona yok iste
yok!
yok, cünkü...

yalanlarin icinde yüzüyoruz,
doganin, tabiatin, insanligin güzelliklerini...
görmeden, bilmeden, yasamadan...
ve sonunda ölüyoruz...
belkide hic yasamiyoruz?
kim bilir...