Yalanlı Günlerim Şiiri - Aytekin Erim

Vazgeçtim ben, bizim birlikte olduğumuz günlerden.
Vazgeçtim işte, sensiz kurulan senli hayallerden.
Vazgeçtim sonunda, umudumdan.
Vazgeçtim be, senle benin biz olabileceğinden.

Bir kuşun sakızdan beklediği kadar umudum vardı,
Bir köpeğin karıştırdığı çöpten beklediğini alamadığı kadar da hüznüm,
Bir martının dolaştığı gemi etrafındaki kadardı hayallerim.
Vazgeçtim şimdi her birinden, hepsinden.

Umudum vardı benim, uyanınca teninin çarptığı gözlerime.
Hayallerim de vardı bir zamanlar, sensiz geçen günlere küfrettiğim.
Hüzün yoktu bende o sıralar, sardığın yaralar ağlardı bedenimde.
Vazgeçtim şimdi her birinden, hepsinden.

Ağlayan yaralarım vardı bir zamanlar, yerini kabuğa bıraktı.
Sızlayan bir sevdan vardı, kendini uçurumdan bıraktı.
Beddua ettiğim günlerim vardı, şimdi yerini keşkelere bıraktı.
Vazgeçtim işte her birinden, hepsinden.

Titreyen bir alev vardı bende, şimdi yerini kutuplara bıraktı.
Islak bir göz vardı bende, şimdi kendini boşluğa bıraktı.
Ah bir de kokun vardı bende, şimdi yerini menekşeye bıraktı.
Vazgeçebildim her birinden, hepsinden.

Kız arkadaşım vardı, seninle kurduğum hayalleri benimle kuran.
Bir de dostlarım vardı, kendi kendini vuran.
Sevdiğim desen hiç olmadı, hep yasta bırakan.
Vazgeçtim onlardan, hepsinden.

Horozun ötüşünde uyandığım günlerim vardı, şimdi kendini uykusuzluğa bıraktı.
Acımasız günlerim vardı, şimdi kendini pişmanlıklara bıraktı.
Özlediğim günlerim vardı, şimdi yerini hasrete bıraktı.
Vazgeçtim bunlardanda, hepsinden.

Vazgeçemediğim günler vardı, şimdi yerini bir saate bıraktı.
Oturup şiir yazdığım günler vardı, şimdi şiirler kendini tavana astı.
İsyanlı günlerim de vardı, şimdi yerini bir sese bıraktı.
Vazgeçemedim hiç birinden, yalanlı günlerim de vardı.