Yalanların en güzeline kandım.
Yalan olduğunu bilerekten.
Güzelliklerin sahteliğini erkenden öğrendim.
Bir yanım korkarken diğer yarım sabırsızca koştu.
Sözlerin sarhoşu oldum.
Ne güzel akıyordu ağzından kelimeler.
Ve ne kadar güzeldi kış bahçelerindeki ellerimiz.
Yalanların en güzeline o bahçelerde kandım.
En güzel yalan; ellerindi.
Her zamankinden daha sarıydı sıcaklığın.
Ve her zamankinden daha aldatıcıydı
Mavi gülüşün.
Sen giderken,
Ben hâlâ yağmurların şeffaflığındaydım.
Kayıt Tarihi : 13.8.2007 19:07:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!