Yalanlar Zamanı Şiiri - Gülcemal Durdu

gözlerin kök mavisi
çakır diken ışıldak
böyle dağgöz görmedim
yılkı ve asi
denizden aşırılmış
nemli ve çıplak

acılardan devşirilmiş bir ömür
senin elin yüzün gözlerin
hangi aşk öncekini yanıltır
kalbim nasıl avuturum seni
ceylan ürkeğiydin
sokağa düşürülmüş
örselenmiş kahır
yüzünde gözlerin
yel yanığı
labirentler sokağı
kendi rengine küskün

göz değil
gözler seremonisi
bir orkestra
sesleri renklerden aşırılmış

senin hüznün örgütlü
suçun aşka inanmak
bütünden yenilgisin
elin yüzün gözlerin

Melekler Kahvesi
sevgisiz meleklerin kahvesi
birkaç sıcak tümcenin
alınıp satıldığı
her sözcüğü
Ferhat’la Şirin’den aşırılmış

nargile istedin önce
elma kokulu
bütün boşluklar
seninle dolu

kana kana kandırılmak zamanı
daha güçlü yalanların zamanı
bu kanama duracak sanma
kanatarak durdurmanın zamanı

kan kaybından ölmeden
daha çok yalan lütfen
yalanı yetiştirin
kandır yalan