Yalandan Gülmek Şiiri - Alper Tuner

Dünyanın yükü sırtımı mesken belledi,
Taşımayı, ayakta durmayı öğrendim,
İçeride fırtınalar koptu, boğulurken,
Nefes almayı,öylesine gülmeyi öğrendim,

Serseri çok, arsız adam bol dediler,
Bir gözüm arkada yürümeyi öğrendim,
En iyi ihtimalle, yolun yarısındayım,
Kelam etmeyi, uslubu öğrendim,

Bahtımda bir dal gonca verdi,
Ben tükensem de, kader istemedi,
Gözyaşını tutmayı öğrendim..
Uzaklardan bir gülü sevmeyi öğrendim,

Hani olur ya ismi geçer aniden,
Tebessüm eder, yutkunursun,
Bir kahkaha patlatırsın için yanarak,
İşte öyle yalandan gülmeyi öğrendim...