Yalancıktan Yaşamaklar Şiiri - Muharrem ...

Kör değildir hiçbir karanlık,
Aslında kör olan bizleriz.
Ve her karanlık içinde saklar,
Umut dolu bir aydınlık!

Ben umut şehrinde,
Umut şiirleri yazan;
Acemi şair,acemi oğlan.
Sanırdım ki doğrular;
Birbirine menfaatle bağlanan elleri çözer.
Sanırdım ki doğrular;
Tüm gücüne ve anarşisine rağmen yalanı ezer.
Ve sanırdım ki doğrular,
Hücre hücre,doku doku gönülleri gezer.

Oysa ki yalanmış,doğruların gücüne inanmak,
Doğrularla,doğru bir yaşam kurmak,
Doğrularla,doğranan dostluğu sorgulamak,
Doğrudan doğrularla bir atmosfer kurgulamak,
Doğruları,doğru bilip; doğru doğru yaşamak.

Hepsi yalan!
Vallahi yalan,
Billahi yalan!
Gerçek bu ki yalan!
Sende yalansın,
Sevmekte yalan!
Bizde yalanız,
Onlarda yalan!
“Pinokyo”da yalan,
“Polyanna”da yalan!
“İki Şehrin Hikayesi”yok!
Biz uydurduk,o da yalan!
“Anlatmak İçin Yaşamak”,
”Değişim”:Böceğe dönen insan,
“İnsancıklar”…
Ben mi,ben mi neyim?
Benim her şeyim yalan.
Don Kişot benim.
Don Kişot’un nesi doğru ki*
Hayallerinin ötesinde…

Yalan.
Hayata ve sevgiye dair yaşadığımız her şey.
“Anna Karanina” yalan!
“Vadideki Zambak”yalan!
“Kül ve Ateş”,sadece kül.
Gerçeğin ta kendisi:
“Suç ve Ceza”
Gerçek:”BUDALA”…

4 Ekim 2002